Nieuw begin en/of einde
In hoe verre zijn we dichter bij elkaar gekomen
deze avond ? Er waren duidelijke geluiden van oppositie. De een vond dat alles op nieuw beleven belangrijk was voor onbevlekte ervaring,…maar anderen geloofden dat ervaring gewoon bij het leven hoort en dat niet alles moest wijken voor een nieuwe en bijzondere belevenis. Aan de andere kant wilden sommigen nooit een einde aan iets zien, en geloofden ze in de eeuwigheid, maar tegelijkertijd had het nieuwe vooral de fascinatie en de voorkeur van het oude. Waar begint het, waar eindigt het?
Hoe consistent zijn we in onze gedachten hierover? Is het juist en fair om het nieuwe de voorkeur te geven ? Natuurlijk kan het nieuwe door de bijzondere prikkels iets in ons raken, dat bijzonder is,… maar gaat het niet ook erom dingen lief te hebben die we al honderden keren gezien, gevoelt en geroken hebben. Hoe mooi is het om dierbaarheid voor het leven zelf uit te drukken en te tonen…
Echte waardering gaat verder dan de fascinatie voor het eerste moment…de verliefdheid die ons zo kan raken en in een staat van dronkenheid kan brengen is prachtig, maar ook aan tijd gebonden. Herinnering blijft. De kunst is het om mooie herinneringen te koesteren en op ieder moment open te kunnen staan, om nog meer liefde te geven. Nog meer dierbaarheid te voelen en te genereren voor deze en volgende generaties. In die zin : Liefde is eindeloos,…eeuwigheid bestaat,…begin en einde zijn hetzelfde, kort: Alles is een.
Bericht van de avond:
Een passend thema bij het nieuwe jaar en de eerste bijeenkomst van 2011. We waren met zen achten. Madhuri, een yoga lerares was nieuw, het was voor haar dus echt een nieuw begin een avond.
Na een korte inleiding kwamen praktische voorbeelden uit het leven. Als we een nieuwe relatie beginnen, een nieuwe baan hebben etc .dan moeten we het oude afsluiten. Voor Madhuri was het heel duidelijk : ‘Je koopt een nieuwe rok en je doet de oude weg. Die heb je al honderden keren gedragen, die hoef je niet meer. Ruimte voor iets nieuws. ‘
Henk, onze gastheer, was het daar niet helemaal me eens. ‘Je kan toch nog steeds een relatie houden met andere mensen, je hoeft niet per se iets af te sluiten en te eindigen…’ Er waren al heel snel verschillende meningen aan tafel.
Madhuri: “Niets is zonder einde!” Helen had hier een andere gedachte : ‘Als je dood gaat wordt je door wormen gegeten en dat is uiteindelijk weer voedsel voor bomen en dan fruit die we …etc.’ Madhuri: “In onze cultuur wordt je verbrandt, dus dan blijft er niets over”.’Het is zo belangrijk, dat we leren los te laten, alleen dan kan weer nieuw contact ontstaan.
Aukje vond dat ook: ‘Een ongebondenheid komt voort uit een einde van iets anders. Maar de ziel blijft altijd. We hebben lichaam, geest en ziel. Lichaam en geest vergaan,…daar kunnen we van een einde praten, maar niet van de ziel.’
Henk vond dat er altijd een relatie blijft bestaan , ook hebben we iets afgesloten.
‘Ja, maar je moet een keuze maken. En dat betekent dat je meer tijd en energie in die nieuwe relatie stopt, en het oude achter je laat’
Henk II kwam met een ander argument: ‘Er is tijd bij betrokken bij dit thema. Als we ons voorstellen dat er geen begin is, dan is er ook geen einde. Dat is de dimensie van de eeuwigheid. Tijd is altijd – en met dit besef leven we in een andere realiteit – het eeuwige!’
Voor Henk III klonken die worden van eeuwigheid en het eeuwige bewustzijn, of in andere worden – het onveranderlijke – zoals hij dat graag noemt , heel ver weg.
Ik vroeg aan de groep of we dat “ver weg-gevoel” voor Henk III konden veranderen door het anders te gaan noemen,…”deze realiteit is ten slotte altijd bij ons en in ons”. Maar als we het woord eeuwigheid horen,…hebben sommige mensen wellicht het gevoel, dat het iets is dat buiten ons gebeurt. We maken deel daarvan uit, we zijn deel van deze eeuwigheid.
Madhuri kwam met een andere tijd. De prehistorie,…’ook daar hadden mensen een gevoel van tijd, en hebben ze dingen geleerd en daarmee andere dingen achter gelaten. Ervaringen maken betekent nieuwe dingen beleven en oude gebeurtenissen de historie toevertrouwen. Wat blijft is de herinnering. Verdrietige gebeurtenissen, kun je niet zomaar vergeten, maar met de tijd wordt het nare gevoel dat er mee samen gaat minder.’
Henk III vond dat je heftige emotie niet achter je kon laten.
Henk II had daar een redelijk andere mening over. ‘Als we ieder moment leren te ervaren alsof het de eerste in ons leven is, iets NIEUWS, dan ervaren we de werkelijkheid in een oorspronkelijkheid. VRIJ van de emoties die met de rest van ons leven te maken hebbe. We behappen dan wat vrijheid is.’
Henk III vond dat een kunstmatige taal. Helen: ‘ Misschien hebben we gewoon een behoefte om de dingen een naam te geven, om onszelf beter te kunnen begrijpen.’
En dan gebeurde iets : Weer terug naar relaties,…Henk III: ’…de vorm van een relatie verandert, maar het blijft een relatie: of het nu positief is of negatief…’
Henk II : ‘Ik ben. Er is geen begin en geen einde. ‘
IS er nu een einde van dingen of niet ???
Henk III: ‘Nee, die tafel bij voorbeeld: Dat is nu een concept tafel,…maar daarvoor was het een boom, en komt hij uit de aarde, en hij zal ook weer vergaan en uiteindelijk weer wellicht als boom terecht komen. Fysiek en als geheel kan hij geen begin en geen einde hebbe.’
Henk II vulde aan ’Ons denken is te beperkt. Wij kunnen eeuwigheid niet bevatten…wie kan nu een beeld schetsten van oneindigheid.’
Ik probeerde de discussie op een praktisch voorbeeld terug te brengen. Cradle to cradle…de slang, die zich haar eigen start bijt, M.C. Escher…
Aukje is begonnen bewuster omgaan met afval door papier te sparen, flessen separaat weg te gooien etc. Een mooi voorbeeld van en circulaire gang van dingen. Henk vulde hier aan dat hij van een familie hoorde, die maar een afvalzak in het gehele jaar nodig hebben…!
Madhuri vond dat wij mensen ook een soort cirkel doorlopen door weer baby (hulpbehoevend) te worden, als we ouder zijn.
Joop kwam met interessante gedachten over het feit dat deze tafel mogelijkerwijze vol was met allemaal meningen en gedachten van mensen die al lang dood waren, of (zeitgeister) die – zoals- het milieu – nu eenmaal spelen.
Helen vond dat meningen kwamen door anderen, maar ons handelen kwam uit onszelf voort.
Henk II vond dat hij helemaal zelf beslissingen nam over wat hij moest geloven, zeggen en denken. Hij sprak van verantwoordelijkheid en schuld.
Madhuri zij dat we in de loop van de jaren aan wijsheid winnen en uit een waardigheid handelen. ‘Dat gevoel van EIGENWAARDE is heel belangrijk!’
Joop: ‘ Ja, daar is dus een bepaalde houding verantwoordelijk hoe we handelen’ En wat heeft dat met einde en begin te maken ? Er is een concept van anderen als nieuw in ons en andere concepten eindigen in ons….
Maar: Henk II: “Ieder einde is een illusie…”
En twee seconden later : “Als we alles achter ons kunnen laten ( wat emotie betreft), zijn we open om dingen als nieuw te ervaren…”
En nu kwamen veel mooie woorden : onbevlekte ontvangenis,…zonder vooroordeel handelen – je moet de tempel eerst kapot maken, dan kan je pas een nieuwe bouwen…etc.
Wat is dat nou, dat zoveel mensen een fascinatie hebben met alles wat nieuw is ? Henk III vermelde dat er een bijzondere ontroering hand in hand kan gaan met een oorspronkelijk belevenis,…iets waar tranen in je ogen schieten. Henk I had ook een keer een belevenis bij een tentoonstelling, waar alle mensen in de ruimte de ontroering voelden,…bij het zien van dit schilderij voor de eerste keer. Hij zij ook dat dit belevenis op een bepaalde manier wakker maakte.
Madhuri sprak nog van een transformatie, die we als mens mee maken en van ervaringen, die we niet achter ons laten, maar dat we als het ware op een zee van ervaringen drijven. Deze ervaringen hoefden we niet vast te houden,…ze zijn er gewoon.
Henk III zij dat deze ervaringen onze instinct vormden.
Voor volgende keer hebben we al een thema. Henk II gaat over de drie Ghuna's praten.
