Stillstaan
We leven in een snelle tijd. Er heerst
een tijdgeest (paradigma) die ons zegt "time is money",...dus is het
bijna een logisch gevolg dat mensen niet meer in een normaal tempo lopen maar
zelfs ook bijna rennen als ze thuis zijn (soms zijn het alleen de gedachtes die
constant aan het rennen zijn). Kunnen we nog zonder waardeoordeel rustig niets
doen en ons niet schuldig voelen, dat we niet ook met iets bezig zijn? Wat doet
"stilstaan" met ons,...en wat is het überhaupt? Velen zullen meteen
aan 'panta rhei' (van Heraclitus) denken - "alles stroomt", maar ook
andere filosofen gaven hun gedachten: Onder meer Plato ("Niets is ooit,
maar alles wordt"), Ovidius ("Omnia mutantur, nihil interit" –
"alles verandert, niets gaat ten gronde") en Aristoteles ("Niets
is standvastig."). Kan er een
stilstaan in beweging zijn?
De avond ging grofweg over drie verschillende aspecten van “stilstaan”:
Persoonlijk stilstaan
(meditatie, rust voor goede keuzes, bewustzijn en genot; tijdsgevoel-waarneming)
Maatschappelijk
stilstaan (politiek, kapitalistisch en economisch)
Linguïstisch stilstaan (ideeën
en gedachten die ons doen stilstaan)
Nadat ik mijn verhaal van een katje had verteld kwam Henk I met
de associatie van het Booimans museum en de ruimte waar zo veel spiegels waren
dat je jezelf oneindig keer
