Donderdag, 21 April 2011
Deelnemers: Henk, Marthe, Ingrid, Saskia, Henk II, Henk III, Helen, Joop en Monika
Gaat het hier op aarde om slechte of goede vruchten, is het allemaal een kwestie van iets doorgeven, gaat het alleen om ontwikkeling, leren en zolang reïncarneren totdat iedereen verlicht is? Ja,…zij iemand de vorm van ons bestaan verandert, maar in wezen veranderen we niet, daarom moeten we proberen bij ons midden te komen om onze bestemming te leven/voelen en ervaren. Als er geen functie zou zijn dan hout het toch op,…dan zou er geen zin zijn…dat is ondraaglijk…En de antwoord op de vraag waarom we hier zijn hangt ook natuurlijk samen met onze religie of met onze geloof. Gaat het alleen maar om de voortplanting ? Maar wat als we geen kinderen hebben ? Voor Monika, die voor het eerst aan onze avond deel naam, was er te veel ‘moeten’ in het gesprek. Wellicht is het allemaal meer een kwestie van “zijn” in plaats van moeten. Ja,…het gaat om het “in het moment leven” . Dat is ook wat Saskia ervoer (ook voor het eerst bij onze avond): Het ontvouwt zich bij iedere stap – en meer en meer valt het samen met het “” N U “” . Ja en hoe zit het met de betekenisgeving, vroeg zich Ingrid af. Joop was ervan overtuigt dat we als hoge cultuur de plicht hadden om te ontwikkelen en beschaving voort te brengen. En da hoorde Monika al weer te veel ‘moeten’…Maar Joop hield vol : het gaat om meer bewustzijn te genereren. “ We waren juist bewust (als kind), “ vond Henk II. Ingrid praatte ook over een groepsbewustzijn en Henk III trok alles weer in twijfel met een weetje van een onderzoek over woestijnratten, die blijkbaar 500 woorden kunnen herkennen. Ja,..stemde Monika in: “Dolfijnen en Apen hebben ook hoge intelligentie…zijn wij dan verder dan de dieren of zijn de dieren al met meer bewustzijn?” Het ging lichtjes van het thema af,…want we zouden over de mens praten, maar blijkbaar helpt het bij het afgrenzen van ons tegen de dieren om onze aard te herkennen en daarmee ons pad. Joop praatte nogmaals over onze hoge cultuur en Henk II zij iets van ‘volmaaktheid’…”Maar dat is toch allemaal afhankelijk van de theologische visie…’, vond Ingrid nogmaals.
Eind vrije associaties.
Nu kwamen we dan toch bij het begrenzen van het thema. Wat bedoelen we eigenlijk bij de vraag waarom we hier zijn? Hier in deze ruimte op deze plek…? Iedereen vond dat we eerst deze vraag moesten beantwoorden.
Zo een avond is gezellig, je leert iets van iedereen en het werkt door,…vanaf bekendmaking van het thema tot dagen een soms nog veel langer na de avond verversen de verschillende meningen ons eigen systeem en worden vraagstukken duidelijker. Voor Helen is het juist heel interessant om te horen hoe anderen over vraagstukkern denken,…”elk antwoord is een antwoord”,…zij ziet het verschil niet tussen goed of fout. Het is in ieder geval een verrijking om te horen hoe een ander over een thema denkt. Iedereen heeft zijn of haar eigen waarheid. Voor Monika was het van belang om de goede vragen te leren stellen en ook af en toe eronder uit gehaald te worden, was toegevoegde waarde, omdat je daardoor scherper werdt. Henk III vond het fijn om te horen of wat hij “weet” klopt. Er was anders altijd twijfel en met anderen bepaalde thema’s te bespreken maakte dat hij meer zekerheid won voor zijn eigen leven. Ingrid had het over een bepaalde luxe, dat we zulke vragen konden bespreken en er tijd voor hadden en ze voelde een bepaalde warmte van binnen – zij werd er blij van. Henk, onze gastheer, dacht dat er wellicht ook een aspect van: Wat denken anderen van mijn mening of van mij bij was;…wellicht willen we ook gezien worden…Henk III zij dat boeken natuurlijk veel inzicht konden brengen, maar juist een gezellige avond met anderen was waardevol om nieuwe gedachtes te toetsen,…de uitwisseling was zeer kostbaar. Henk II sprak van “geestelijke voeding”. En Saskia wilde nog zeggen, dat het ook iets natuurlijks was, om mensen die in dezelfde richting bezig waren (vragen en naadenken) op te zoeken. Wij voelen dan een soort samenhorigheid, - een verwantschap en dat is prettig. We zijn wat dat betreft ook een ‘groepsdier’, vond zij. Ingrid wilde als laatste bij deze vraag nog zeggen, dat de sfeer van het huis zo goed was, dat ze alleen al bij de gedachte om daar te gaan en zijn, warm werd. Een groot compliment aan onze gastheer en vrouw,…iedereen kon deze opmerking befestigen.
